Iako je ideja o “Jadranskoj pruzi” nastala još u 19.veku, do njene realizacije došlo je ‘51.godine, kada je vlada FNRJ odobrila sadašnji pravac pruge Beograd-Bar, uz odluku, da sve republike tadašnje Jugoslavije, zajednički i podjednako, učestvuju u ovom projektu.
Tokom narednih 20 godina, bilo je mnogo polemike i zatezanja. Govorilo se o “želji Srbije da izadje na more” i tome, kako će u čitavom projektu, profitirati najviše ona, tačnije, njen valjevsko-užički, malinarski region.
Ovo je dovelo i do protesta na Bukovima, gde su se čule i neke nezgodne parole na račun druga Tita, pa su radovi nakon toga bili i potpuno zaustavljeni…
Nakon svega, i pored nanovo usvojenog zakona o učešću Federacije za dovršenje izgradnje pruge, Federacija nije ispunjavala svoje finansijske obaveze, pa je Republika Srbija ‘71.god.u celini preuzela finansiranje dovršetka izgradnje pruge kroz Srbiju.
Tokom izgradnje, poginuo je 101 graditelj, a 3 člana rukovodećeg tima preminula su od infarkta.
Nakon punih 25 godina izgradnje, krajem maja ‘76.pruga Beograd-Bar puštena je u saobraćaj.
Voz je u prednjem delu lokomotive imao sliku druga Tita prečnika dva metra, sa spoljne strane je bio ukrašen trobojkama i crvenim karanfilima ( 75 komada po duznom metru ), koje su radnici preduzeća“Krin” kitili tri dana, kako bi svaki karanfil bio pričvršćen tako, da izdrži put od 466,5 kilometara. Na svakoj stanici bio je priredjen svečani doček…
Braća Bajić su, u čast završetka izgradnje pruge Beograd-Bar, snimila pesmu “Sitan kamen do kamena”, zbog čijih su stihova bili “skinuti” sa repertoara Radio-Beograda i Radio Televizije Srbije, više od 10 godina.
Svim Domovima kulture u unutrašnjosti čitave zemlje, dostavljen je službeni dopis, u kom je pisalo, da se Braći Bajić zabranjuje javno nastupanje, kao i izvodjenje njihovih pesama od strane drugih izvodjača.